Vanaf de uitkijktoren #15

Toen ik zondagmorgen naar de Krammersluizen reed, zag ik dat er ondanks het slechte weer van de afgelopen dagen toch gehesen was. Molen 4 had haar eerste wiek gekregen en de tweede lag al klaar op de site en molen 31 had er al twee. De opbouw van de grote kraan bij molen 29 was in volle gang. Bij molen 6 moeten nog twee ringen geplaatst en dan is de molen op hoogte. Molen 14 is al op hoogte en bij molen 35 wordt de gele kraan, die eerst bij molen 33 stond, opgebouwd. Er was dus genoeg te zien voor de bezoekers van de uitkijktoren.

Ik trof op de toren een oude man met twee donker getinte kinderen. Hij vertelde dat zijn zoon destijds als ontwikkelingswerker naar Afrika was gegaan, daar getrouwd was met een Congolese vrouw en nu voor het eerst met zijn gezin weer in Nederland was. De kinderen spraken geen Nederlands maar wel Frans en opa vertelde hen een verhaal dat ik slechts voor een deel kon volgen want mijn middelbare school Frans is niet toereikend om alles te begrijpen. De sfeer was heel bijzonder met die plechtig in zangerige taal sprekende opa en die twee aandachtige stralende kinderen daar boven op het bankje met op de achtergrond al die molens en kranen tegen steeds wisselende wolkenluchten. Ik zal proberen het verhaal kort samen te vatten.

Er was eens een dorpje in Afrika waar veel arme mensen woonden. Ze woonden in primitieve hutjes, verbouwden wat groenten en hadden wat koeien en geiten. Ze hadden zelden echt honger en waren gewend het leven te nemen zoals het kwam. De nachten waren ondanks de mooie sterrenhemel toch vaak erg donker en dan waren de kinderen bang als ze allerlei geluiden van wilde dieren hoorden. De twee kinderen knikten hevig want ook zij waren bang voor het gebrul van de leeuwen en het getoeter van de olifanten rond hun met palen afgezette dorp. Er kwam een blanke man wonen om te helpen de oogst te verbeteren, een waterput te slaan en de hutten te beschermen tegen de harde wind en de nachtelijke kou. De man trouwde met een meisje uit het dorp en ze waren erg gelukkig samen. Toen zij zwanger bleek stuurde de man een opgetogen brief naar zijn familie in Nederland. Zijn vader, moeder en zus besloten in hun kerstvakantie naar Afrika te gaan en kregen van hun plaatselijke kerk een kist vol nuttige goederen mee. Het belangrijkste in de kist waren een zonnepaneel, een kleine windmolen, een grote accu, een stel lampen en een naaimachine. Het kleinkind werd op kerstavond geboren bij lamplicht en die nacht kwamen de herders uit de buurt op het licht af en bewonderden het kind in het primitieve wiegje en met elkaar zongen ze een kerstlied.

Waren jullie “de wijzen uit het Westen”? vroegen de kinderen aan opa. Nee, zei opa, het Westen is niet wijs met zijn overconsumptie, zijn milieuvervuiling, zijn verspilling van de grondstoffen voorraad en oorlogen. De echte wijzen zijn Gandhi uit het Oosten, de paus uit Rome en Mandela uit Zuid-Afrika. Hoewel ik het niet geheel met hem eens was vond ik het een mooi verhaal.

Maandagmorgen zag ik dat nu molen 6 ook op hoogte was en kreeg ik bericht dat er tegen de avond bij molen 4 en molen 31 gehesen zou worden.

Natuurlijk sprak ik deze week ook nog met diverse portiers. De meeste mannen ken ik inmiddels wel en we praatten over hun hobby’s, hun gezin en hun toekomstplannen maar er was zaterdag ook een nieuwe vrouwelijke portier die een rode kersttrui aan het breien was. Ze schoot hard op want op zaterdag is het meestal niet erg druk. Ze vertelde dat de trui voor haar man was want ze gingen voor het eerst naar de wintersport met Kerst. Ik gaf haar mijn kerstcadeau van Deltawind: een puzzel van een door mij gemaakte foto bij de bouw van molen 13.