Vanaf de uitkijktoren #18

Het was koud, maar het waaide nauwelijks en dus kwamen er meerdere mensen op de toren en maakten we met enkelen een praatje. Er kwam een meisje met een rugzak haastig naar boven en ze keek onrustig rond over het sluizencomplex. Ze vertelde dat haar vriend knecht was op een binnenvaartschip en dat hij net de sluis was binnen gevaren. Ze hadden afgesproken dat ze een dag mee mocht varen maar ze wist niet hoe ze bij het schip moest komen. We wezen haar de portiersloge en daar rende ze naar toe, het hek werd geopend en onder aanmoedigend geroep van de bezoekers van de toren rende ze langs het water, onder de weg door het sluizencomplex op. Er was net een sluis opengegaan dus ze moest helemaal omrennen en bij de achterste sluis bij de laatste boot zagen we haar de rugzak op het dek gooien en achterste voren het trapje afklimmen naar haar vriend die op het dek stond te wachten. Wij als toeschouwers waren het er over eens dat als hij werkelijk om haar gaf hij wel de wal had kunnen opklimmen en haar tegemoet had kunnen rennen. Ze was net aan boord toen de sluis open ging en de boot richting het Volkerak voer. We zwaaiden naar haar maar ze had alleen nog aandacht voor die jongen.

Er was een lid van Zeeuwind met twee oude klasgenoten van de HTS in Dordrecht die samen een dagje uit waren. Trots vertelde de Zeeuw over hun organisatie en dit grote project. De klasgenoten luisterden braaf maar hadden eigenlijk alleen vragen over de mooie natuur die door al die molens toch wel een gevoelige klap krijgt. Ik vertelde over de vos die hier meer schade heeft veroorzaakt dan de molens omdat hij eieren rooft, zwaluwnesten uit de wand trekt en jonge hazen eet. Veel vogels zoals de scholeksters, de wulpen en bergeenden lijken zich niets aan te trekken van alle drukte en lopen en zitten soms vlak bij de weg. We zien inderdaad minder ganzen maar daar zijn veel mensen eigenlijk wel blij mee. Als de 34 molens er staan blijft er nog veel ongerepte natuur over en zal de drukte rond de sluizen wel afnemen. Toch hoop ik dat ook de windsurfers en de dagjesmensen weer terugkomen naar dit prachtige gebied waar zo veel mensen altijd zo genoten hebben.

Op donderdag ging ik weer kijken. Het was mistig maar we konden zien dat er op molen 14 al twee wieken zaten en dat het contragewicht gehesen werd om alles in de goede positie te zetten voor de ontvangst van de derde wiek. De kraan bij molen 7 stond klaar en bij molen 29 en 35 gingen heel wat ringen voor de masten omhoog. We keken een tijdje bij molen 2 waar de kraan wordt opgebouwd en vroegen ons af hoe het met al dat verkeer moet als er grote zaken omhoog gehesen moeten worden. Kan de A59 dan zo maar afgesloten worden?

Natuurlijk spraken we ook weer met de portiers. Ze waren blij dat het weer wat drukker was en ze vertelden over de konijnenjacht hier op het terrein voor de feestdagen en over het konijn dat ze met kerst gegeten hadden en stelden een nieuwe werknemer voor die ze aan het inwerken waren. Het is altijd weer boeiend om te praten met mensen die genieten van hun vak en in mijn ogen nooit te vervangen zijn door onpersoonlijke robots die je scannen en dan al of niet doorlaten.